Kardiomiopatie to patologie mięśnia sercowego, które mogą mieć różne przyczyny. Choroba może być wrodzona lub nabyta. Nierzadko rozwija się wtórnie do innych chorób. Kardiomiopatia prowadzi do niewydolności krążenia, która objawia się m.in. dusznością i kołataniem serca.
Co to jest kardiomiopatia? Rodzaje
Kardiomiopatie to grupa chorób mięśnia sercowego, prowadzących do nieprawidłowego jego działania. W wyniku tych dysfunkcji nie może zaopatrywać organizmu w krew. Światowa Organizacja Zdrowia wyróżnia takie główne rodzaje choroby:
- kardiomiopatia przerostowa – charakteryzuje się asymetrycznym przerostem lewej komory serca,
- kardiomiopatia rozstrzeniowa – cechuje ją ścieńczenie ścian serca w obrębie jego komór, powoduje zmniejszenie kurczliwości serca,
- kardiomiopatia restrykcyjna – zwana też zaciskającą lub ograniczającą, charakteryzuje się utrudnionym rozciąganiem włókien mięśnia sercowego i napełnianiem narządu krwią,
- kardiomiopatia prawokomorowa o charakterze arytmogennym – rozstrzeń prawej komory i zwyrodnienie tłuszczowe mięśnia sercowego,
- kardiomiopatie niesklasyfikowane.
Powszechnie znany jest też podział na kardiomiopatię pierwotną i wtórną, która, jak sama nazwa wskazuje, ma charakter wtórny względem innego schorzenia.
Jakie czynniki predysponują do kardiomiopatii?
Przyczyn kardiomiopatii może być wiele. Często jest wadą wrodzoną lub nabytą, np. wywołaną stresem lub tachykardią (tzw. częstoskurcz serca, który polega na przyspieszeniu rytmu jego pracy powyżej 100 uderzeń na minutę). Do czynników ryzyka można zaliczyć: długotrwałe wysokie ciśnienie tętnicze krwi, chorobę niedokrwienną serca, alkoholizm, cukrzycę, sarkoidozę (tzw. choroba Besniera-Boecka-Schaumanna, czyli choroba układu odpornościowego), amyloidozę (tzw. skrobiawica – choroba polegająca na gromadzeniu się w tkankach i narządach amyloidu, czyli rodzaju nierozpuszczalnego białka), otyłość, zaburzenia pracy gruczołów wydzielania wewnętrznego, niedobory pokarmowe i wiele innych patologicznych stanów organizmu.
Kardiomiopatia – objawy
Początkowo kardiomiopatia może przebiegać bezobjawowo. Wraz z rozwojem choroby pojawia się niewydolność krążenia, dla której typowe są takie dolegliwości, jak:
- kołatanie, zaburzenia rytmu serca,
- nadmierne zmęczenie, ogólne osłabienie,
- duszność, która na początku towarzyszy wysiłkowi, ale później pojawia się też w spoczynku,
- obrzęki kończyn dolnych,
- częste omdlenia,
- zawroty głowy,
- męczący kaszel.
Niekiedy mogą pojawić się dolegliwości przypominające te w towarzyszące dusznicy bolesnej, zwanej też dławicą piersiową, które do złudzenia przypominają zawał. Przywołane objawy są podobne niezależnie od typu kardiomiopatii.
Kardiomiopatia – rozpoznanie i leczenie
Rozpoznanie kardiomiopatii nie należy do najprostszych zadań. Opiera się na szeregu badań, z których najczęściej wykorzystuje się: elektrokardiogram (EKG), echokardiografię (echo serca), biopsję endomiokardialną (polega na wprowadzeniu do serca cewnika pozwalającego na pobranie wycinków do analizy), RTG klatki piersiowej, cewnikowanie (pozwala na ocenę ciśnienia w sercu i innych naczyniach krwionośnych oraz zbadanie poziomu tlenu we krwi).
Kardiomiopatia leczona jest przede wszystkim odpowiednio dobranymi lekami. Powszechne zastosowanie mają antagoniści kanałów wapniowych (hamują napływ wapnia do serca, co osłabia jego skurcz i rozszerza naczynia krwionośne, przez co dociera do niego więcej tlenu) i beta-blokery (zmniejszenie pojemności minutowej i częstości skurczów). Niekiedy konieczne okazać się mogą zabiegi chirurgiczne. W skrajnych przypadkach jedyną skuteczna metodą może okazać się przeszczep serca.
Choroby kardiologiczne są mocno rozpowszechnione w społeczeństwie, a ich powstawaniu sprzyja wiele czynników związanych ze stylem życia. Dlatego zapobiegaj im, stawiając na profilaktykę. W ten sposób znacznie zmniejszysz ryzyko zachorowania. Podstawą profilaktyki zdrowotnej jest aktywność fizyczna, zdrowa dieta, unikanie stresu, badania profilaktyczne. Ważnym jej elementem może być też ubezpieczenie na wypadek leczena szpitalnego. To dodatkowe wsparcie i bardzo praktyczne rozwiązanie, które ma formę rekompensaty za czas hospitalizacji. W ten sposób nie musisz się martwić, że dłuższy brak aktywności zawodowej obciąży Twój domowy budżet. Taka stabilność finansowa pozwoli skupić się na procesie leczenia, który jest przecież najważniejszy. Takie działania również wpisują się w ideę profilaktyki zdrowotnej, która polega na tworzeniu najlepszych warunków i podejmowaniu starań w powrocie do zdrowia.
