Adopcja dziecka najczęściej dotyczy niemowląt. Trochę inne zasady obowiązują w przypadku adopcji przez samotną matkę, przez małżeństwo lub w odniesieniu do dziecka niepełnosprawnego. Warto je poznać, jeśli chcesz, aby Twoja rodzina się powiększyła.
W domach dziecka przebywa obecnie około 16 000 dzieci. Wszystkie czekają na nowy dom. Adopcja malucha to proces długotrwały. Nie każdy ma odpowiednie warunki, aby zapewnić dziecku odpowiednią opiekę. Adopcja dzieli się na konwencjonalną, czyli przez ośrodek opiekuńczo-wychowawczy, i bezpośrednią. Ta druga budzi wiele zastrzeżeń wśród pedagogów i psychiatrów, ponieważ polega na tym, że to matka wybiera przyszłych rodziców dla swojego dziecka. Jest to tak zwana adopcja ze wskazaniem.
Kto może adoptować dziecko?
Adoptować dziecko mogą tylko osoby pełnoletnie, które mają pełną zdolność do czynności prawnych. Rodzice nie powinni być starsi od dziecka o więcej niż 40 lat. Oznacza to, że adopcja przez osoby po 40. roku życia jest możliwa, ale tylko dziecka kilkuletniego albo nastolatka. Adopcja niemowlaka w takim przypadku nie wchodzi w grę.
Adoptować dziecko mogą wyłącznie osoby, które są w związku małżeńskim. Pary w związku nieformalnym nie mają możliwości starania się o przysposobienie dziecka. Warunek posiadania małżonka nie dotyczy osób, które są owdowiałe albo samotne. Mogą się one starać o adopcję dziecka.
Warto tutaj jeszcze dodać, że czasami ośrodek adopcyjny wymaga uzasadnienia powodów adopcji. Wynika to z ostrożności.
Aby można było adoptować dziecko, to należy spełnić odpowiednie warunki finansowe. Nie ma żadnych z góry określonych kwot. Jednak musi to być taka suma, która będzie wystarczająca, aby zapewnić dziecku dobre warunki do życia. Jeżeli chcesz uposażyć adoptowane dziecko i w ten sposób zatroszczyć się o jego przyszłość, to warto wykupić ubezpieczenie na życie. Zagwarantuje mu ono wsparcie finansowe po Twojej śmierci.
Dzieci do adopcji – jakie muszą spełniać warunki?
Adoptować możesz tylko dziecko opuszczone, które ma uregulowaną sytuację prawną. To znaczy takie, które zostało pozostawione przez swoich biologicznych rodziców albo którego opiekunowie nie żyją. Przez opuszczenie rozumiemy zrzeczenie się praw rodzicielskich lub odebranie ich rodzicom na mocy wyroku sądowego.
Nie można natomiast adoptować dzieci porzuconych. Są to maluchy, które zostały pozostawione w oknie życia i tożsamości ich rodziców nie udało się ustalić. Wynika to stąd, że matka biologiczna ma 6 tygodni na zmianę decyzji i odebranie dziecka z okna życia. Czasami kobiety oddają dzieci pod wpływem silnych emocji, depresji poporodowej lub z innych przyczyn i po kilku tygodniach zmieniają zdanie.
Jak wygląda adopcja dziecka?
Osoba, która stara się o adopcję dziecka, na początku powinna złożyć komplet dokumentów. Należą do nich: akt zawarcia małżeństwa, zaświadczenia o stanie zdrowia, niekaralności, braku rejestracji w poradniach odwykowych, zarobkach. Wymagana jest też opinia od pracodawcy. Osoby samotne nie muszą składać tego pierwszego dokumentu.
Po zebraniu wszystkich dokumentów odbywa się spotkanie z psychologiem. Ma ono na celu ustalenie, jakie są motywy rodziców adopcyjnych i czy poradzą sobie psychicznie z opieką nad dzieckiem.
Jeżeli małżonkowie chcą adoptować dziecko z niepełnosprawnością, to dodatkowo powinni odwiedzić jego lekarza prowadzącego. Taka konsultacja ma na celu przekazanie im informacji o stanie zdrowia, o rokowaniach, leczeniu, metodach rehabilitacji, o ograniczeniach dziecka oraz o tym, jak powinni się nim opiekować. Na taką wizytę rodzice muszą się umówić samodzielnie, bo rzadko ośrodki socjalne mają dostęp do lekarzy specjalistów. Pozwoli to przyszłym rodzicom uświadomić sobie, czy są gotowi na przyjęcie zaopiekowanie się dzieckiem z niepełnosprawnością.
Kolejny krok to wywiad środowiskowy. Polega on na odwiedzeniu przyszłych rodziców i poznaniu ich bliżej przez pracowników ośrodka adopcyjnego. Następnie przyszli rodzice muszą przejść szkolenie i po jego zakończeniu stają się kandydatami do adopcji.
Dopiero na tym etapie są uprawnieni do poznania sytuacji rodzinnej dziecka i poznania go osobiście. Jeżeli wszystko pójdzie zgodnie z planem, to sporządza się wniosek o przysposobienie i przekazuje go do sądu. Najczęściej na tym etapie rodzice mogą już wziąć dziecko do domu. Gdy sąd orzeknie na ich korzyść, sporządza się nową metrykę urodzenia adoptowanego dziecka.
